Në disa mënyra, foshnjat e shohin botën më mirë se prindërit e tyre, thonë ekspertët.
Ju kujtohet ai fustan famëkeq që u debatua nëse ishte i bardhë, blu apo i zi? Epo, nëse foshnja juaj do të mund të fliste, ata ndoshta do të kishin argumente të ngjashme për çdo gjë që shohin, sepse truri i foshnjës dhe truri i të rriturve i interpretojnë imazhet në mënyra të ndryshme. Sipas një artikulli të botuar në revistën Scientific American, ndërsa të rriturit kanë zhvilluar një perceptim të vazhdueshëm, foshnjat nën pesë muajsh nuk kanë.
Çfarë është konstantja perceptuese? Kjo bën të mundur që objekti të njihet si i njëjtë në mjedise të ndryshme dhe në kushte shumë të ndryshme ndriçimi. Është si një re që shndritë mbi diell për një çast dhe hedh një hije mbi fytyrën e mikut tënd. Ndriçimi ka ndryshuar pamjen e fytyrës së një miku, por ju ende e njihni atë si mikun tuaj. Megjithatë, nuk kemi lindur me qëndrueshmëri perceptuese. Së pari shohim të gjitha ndryshimet dhe më vonë mësojmë t’i shpërfillim ato, me qëllim që të njohim të njëjtin objekt si të pandryshueshëm në shumë skenarë të ndryshëm. Kur aftësia perceptuese ‘hyn në lojë’, humbim aftësinë për të parë më shumë kontradikta që janë shumë të dukshme te foshnjat. Kështu, në njëfarë mënyre, foshnjat mund të shohin gjëra që janë të padukshme për sytë e të rriturve.
Shkencëtarët studiuan 42 foshnja të moshës tre deri tetë muajshe, të cilët ekzaminuan çifte imazhesh që rrjedhin nga objekte të vërteta 3D. Duke qenë se foshnjat nuk mund të përshkruajnë atë që shohin, ekipi shkencor mati se sa gjatë foshnjat shikojnë çdo fotografi. Nëse foshnja kalonte më pak kohë duke parë fotografinë e dytë se të parën kjo do të thotë se ai mendon se sapo ka parë të njëjtën tablo dhe nuk ka nevojë ta shikojë atë për një kohë të gjatë. Por nëse foshnja e shikonte fotografinë e dytë në të njëjtën periudhë kohore, kjo do të thoshte se ajo i gjeti të dy imazhet po aq interesante, një shenjë se fotografia e dytë ishte po aq “e re” për të sa edhe e para. Të dhënat zbuluan se foshnjat tre deri në katër muajsh kanë një “aftësi goditëse” për të diskriminuar dallimet e imazhit për shkak të ndryshimit të ndriçimit, por e humbasin këtë aftësi në rreth pesë muaj. Gjatë vitit të parë të jetës, të sapolindurit humbasin gjithashtu aftësinë për të njohur dallimet në fytyrat e majmunëve që janë të vështira për t’u pikasur nga të rriturit, si dhe aftësinë për të dalluar tingujt e të folurit në gjuhë të tjera përveç atyre që fliten nga familjet e tyre. Susana Martinez-Conde për Scientific American shkruan: «Humbja e ndjeshmërisë ndaj informacionit për variantet që përjetuam të gjithë kur foshnjat krijuan një hendek të paarritshëm mes nesh dhe botës fizike. “Në të njëjtën kohë, ajo shërbeu për të përputhur perceptimin tonë me mjedisin tonë, duke na lejuar të lundrojmë me efektshmëri dhe sukses./natalmedia.com/
Materialet dhe informacionet në këtë portal nuk mund të kopjohen, të shtypen, ose të përdoren në çfarëdo forme tjetër për qëllime përfitimi pa miratimin e drejtuesve të “natalmedia”
